Boników i Garki to miejscowości położone w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Odolanów. Obie wioski są położone na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Baryczy i Obszaru Chronionego Krajobrazu Wzgórza Ostrzeszowskiego i Kotliny Odolanowskiej. Okolice obu wiosek należą do najważniejszych miejsc wydobycia gazu ziemnego w Polsce.

Początek szkolnictwa na terenie Garek i Bonikowa sięga czasów zaborcy pruskiego. Pierwsze zapiski w kronice szkolnej to rok 1911. Szkoła istniała wiele wcześniej, świadczą
o tym odpisy świadectw jeszcze z XIX w ,są to dokumenty niemieckojęzyczne.

W obecnym budynku szkolnym naukę rozpoczęto w kwietniu 1911r., kierownikiem  szkoły był Robert Krauz. Językiem wykładowym był język niemiecki. Kiedy Polska odzyskała niepodległość w 1919r, władze oświatowe ze stanowiska kierownika szkoły odwołały Roberta Krauza, a organizację szkolnictwa i kierownictwo powierzono Antoniemu Ostrowiczowi.  Antoni Ostrowicz zajął się organizacją szkoły w obwodzie Boników – Garki. Szkolnictwo organizowano od podstaw. Na tym terenie znajdowały się dwie szkoły: katolicka i powszechna. W roku 1919 szkoła liczyła 138 uczniów. Były to trzy klasy, do których uczęszczały dzieci  z różnych roczników. Klasy I – II liczyła 73 uczniów, a klasa III 65. Po mimo wielu trudności w 1929r Antoniemu Ostrowiczowi udało się połączyć szkołę katolicką i powszechną. Utworzono jeden obwód szkolny Boników – Garki. Ówczesny kierownik szkoły przy wielkim zaangażowaniu mieszkańców obu wiosek wyposażał szkołę w podstawowe sprzęty: ławki, krzesła. Remontowano piece, starano się o opał, ściany klas malowano wapnem, aby stworzyć dzieciom minimalne warunki do nauki. Nie trwało jednak długo, nadszedł upalny  wrzesień 1939r, który w brutalny sposób przerwał dzieciom dostęp do nauki. Rok 1939 nie tylko na czarno zapisał się na kartach historii naszego narodu, ale była to również czarna  karta historii tej szkoły. Budynek szkolny został zajęty przez wojska niemieckie. 01.IX.1939r. w pobliżu szkoły Hitlerowcy zastrzelili 10 polskich żołnierzy. Świadectwem pamięci o tych, którzy swe bardzo młode życie poświęcili za ojczyznę i wolność jest pomnik obok szkoły. Budynek szkolny stał się terenem walk. Do świetlicy szkolnej wrzucono  granat ręczny. Niemcy byli pewni, że tam znajduje się polskie wojsko. Sytuacja w obu wioskach, tak jak w całym kraju była rozpaczliwa. Ludność żyła w ciągłym strachu. 60 mieszkańców Niemcy wywieźli jako zakładników do obozów hitlerowskich w Norymberdze.  Młodzieżowe organizacje niemieckie takie jak Hitlerjugend prześladowali polską młodzież, niszczyli polskie książki. W związku z aferą Hessa nastąpiły masowe aresztowania i wywóz polskiej młodzieży na roboty do Niemiec. Niespodziewanie z domu zabrano 18 letnią córkę kierownika szkoły, ojcu udało się podstępem wykraść córkę z hitlerowskiego wagonu na dworcu w Ostrowie Wlkp.  Do końca okupacji ukrywano ją w różnych miejscach. W 1945r nad naszą ojczyzną po wielu latach mordu i rozlewu krwi zajaśniał promyk złotego słońca wolności. 22 stycznia 1945r nastąpiło wyzwolenie Garek i Bonikowa. Wojska niemieckie dotknięte zdecydowaną porażką Hitlera wycofały się , a ludność niemiecka ze swoim dobytkiem opuściła zajmowane gospodarstwa.

Antoni Ostrowicz ponownie zajął się organizowaniem szkoły. Początki były niezmiernie trudne. Wojska brutalnie przerwały dzieciom prawo do nauki, dlatego pierwszą klasę rozpoczęło wiele roczników. Kierownikowi szkoły w nauczaniu pomagała  córka, uczennica ówczesnego gimnazjum w Ostrowie.  Od września 1945r pracę rozpoczęła nauczycielka pani Grześkowa. Szkoła wówczas liczyła pięć oddziałów i 120 dzieci. Była to jednak zdaniem władz oświatowych niewystarczająca ilość uczniów, aby utworzyć szósty oddział Zarządzeniem ówczesnych władz oświatowych dzieci do klasy szóstej uczęszczały do Zbiorczej Szkoły w Odolanowie. W 1950 roku utworzono klasę szóstą, szkoła wówczas liczyła 131 uczniów. W roku szkolnym 1950/51 szkołę opuścili pierwsi powojenni absolwenci. W warunkach spokoju szkoła pracowała bez przeszkód, zgodnie z reformą szkolnictwa była szkołą siedmioklasową, a potem ośmioklasową. Placówka tętniła życiem uczniowie odnosili wiele sukcesów, a przede wszystkim uczniowie z Garek zapisali się jako wybitni sportowcy. Nad sportowym życiem szkoły czuwał ówczesny kierownik Stanisław Kamelski.

W 1994r dyrektor szkoły Jerzy Walków powołał społeczny komitet rozbudowy szkoły,  ówczesne władze samorządowe na czele z burmistrzem Marianem Janickim podjęły decyzję o rozbudowie i modernizacji  bardzo zniszczonej szkoły. 9 listopada 1996 r. dzięki staraniom władz samorządowych dzieci rozpoczęły naukę w całkowicie zmodernizowanej i rozbudowanej szkole. Oddano do użytku 8 klas, bibliotekę, pracownię komputerową, kuchnię, stołówkę, szatnię i sanitariaty. Budynek gospodarczy ( starą stodołę) zaadoptowano na sale sportową. Młodzież ma bardzo dobre warunki do nauki i rozwoju swoich zainteresowań. Od roku 2000 nasza szkoła ze względu na przeprowadzoną reformę szkolnictwa jest szkołą sześcioklasową.

28 listopada 2008r szkole nadano imię Ignacego Łukasiewicza. Pionier przemysłu naftowego przyczynił się do poszukiwań nafty i gazu na naszych terenach, gdzie mieszkańcy znaleźli zatrudnienie. PGNiG Zielona Góra – kopalnia Ostrów Wlkp. znajdująca się w Garkach sprawuje patronat nad szkołą. Kierownictwo w bardzo dużym stopniu pomaga szkole przede wszystkim materialnie w działalności dydaktyczno – wychowawczej.

Obecnie kadra szkolna  to nauczyciele o bardzo wysokich kwalifikacjach zawodowych, dzięki którym nasi uczniowie osiągają bardzo wysoki wynik w nauce, zajmują wysokie miejsca na olimpiadach przedmiotowych i sportowych na szczeblu gminy, powiatu, a nawet ogólnopolskim.

Nauczyciele rozumieją swoją misję i odpowiedzialność za to, że było im dane żyć w czasach wielkiego papieża Polaka, bo tak jak powiedział Zamoyski „ Takie Rzeczpospolite będą jakie ich młodzieży chowanie” .

Dyrektor szkoły – Ewa Kowalska

Opracowano na podstawie kroniki szkolnej z 1911 roku.